Птериџиум е една од најчестите очни болести, која ја зафаќа голема дел од населението, со застапеност која варира од 1% до 30%.
Дури и денеска, оваа состојба претставува значајна здравствена тема на глобално ниво и се тестирани различни техники за нејзин третман.
Птериџиумот е специјално опишан како честа дегенеративна болест на очната површина, при која крилеста влакнеста ткивна формација од булбарната конјунктивата расте кон рожницата.
Истражувањата потврдуваат дека најзначајниот ризичен фактор за појава на птериџиум е долготрајното изложување на ултравиолетово (UV) зрачење, но исто така се идентификувани и други потенцијални ризични фактори како стареење, наследни фактори, холестерол, промени во метаболизмот и пушење, кои може да придонесат за појавата на оваа патологија.
Хируршкото отстранување е третманот на избор, а индикациите за операција вклучуваат нарушувања на видот, ограничување на очната подвижност, хронично воспаление и козметички проблеми.
Се предлагаат многу процедури, со или без дополнителни техники насочени кон намалување на стапката на повторна појава.
Во моментов, најшироко користени методи се автотрансплантација на конјунктивата и употребата на трансплантација на амниотска мембрана (AMT).
Со текот на годините, различни хируршки техники биле тестирани за третман на птериџиум.
Во неодамнешна студија спроведена од д-р Фархад Неџат во Центарот за истражување на здравјето на видот (Универзитет Семнан, Иран), беше опишана иновативна процедура која комбинира актуелна техника за третман на птериџиум со AMT и таканаречената Плазмено Асистирана Неинвазивна Хирургија (PANIS метода), изведена на четворица пациенти.
Студијата на Фархад Неџат ја претставува новата техника за отстранување на птериџиум користејќи PANIS, која се покажа како едноставна, минимално инвазивна, со кратка крива на учење и ниски трошоци за управување со оваа патологија. Дополнително, не беа забележани значајни интраоперативни и постоперативни компликации кај лекуваните пациенти.
Но, особеноста на оваа процедура е отсуството на употреба на шевови или лепила, кои се заменети со сигналот генериран од Plexr®.
Студијата беше претходно спроведена на 4 пациенти кои имале првичен птериџиум од степен 1, 2 или 3.
Хируршката процедура според PANIS методологијата од ова истражување се состои од само 4 фази:
Првиот чекор е посветен на примената на локална анестезија. Во оваа студија, беа ставени 3 капки од 0,5% тетракаин, со интервали од 5 минути помеѓу секоја капка (вкупно 15 минути);
Во вториот чекор, вишокот на конјунктивално ткиво кое ја зафаќа рожницата се сече со скалпел за да се подигне/оддели птериџиумот од зафатената површина на рожницата. По завршување на оваа операција, површината на рожницата се чисти, отстранувајќи го останатиот вишок ткиво со скалпел.
Во третиот чекор, вишокот ткиво внимателно се дисектира од нормалната конјунктива.
Конечно, во четвртиот чекор, амниотската мембрана (AMT) и нејзините рабови се спојуваат со конјунктивата преку плазма точки генерирани од Plexr®.
По операцијата и за време на следните 6 месеци на следење, не беа забележани ниту интраоперативни ниту постоперативни компликации, а пред сè — не се појави повторна појава на патологијата.
Иако студијата има ограничувања поради малиот број на третирани пациенти и релативно краткиот период на следење, резултатите укажуваат дека ова може да се дефинира како ветувачки метод за третман на птериџиум: брз, ефикасен и безбеден.
Конечно, важно е да се спомене дека отсуството на употреба на хируршки конци и/или лепила драстично ги намалува трошоците на оваа интервенција. Кај пациентите, главните постоперативни поплаки вклучувале благо непријатно чувство, печење и слабо солзење во текот на првата недела.
Во заклучок, резултатите од оваа студија покажаа дека неинвазивната хирургија со помош на плазма може да обезбеди успешно изведување со едноставна, брза и ефикасна техника за отстранување на птериџиум — без потреба од конци или лепила.
